سلام!
حرفهاي غمگين، باعث ميشه آدمهاي غمگين تر از خودت به دورت جمع بشن. به قول يك نفر، آنكس كه گريه مي كند، يك غم دارد و آنكس كه مي خندد، هزاران غم. البته، من نميخوام توهين كنم، اين جمله رو هم كه گفتم اصلا قبول ندارم، ولي در كل، من به اين نتيجه رسيدم كه اگه حافظ و سعدي و مولوي افغاني ترك، ميخواستن از غمهاي خودشون بگن، هيچوقت حافظ و سعدي و مولانا نميشدن.
تركها هم ناراحت نشن، به هر صورت مولانا، تشخيص داد كه تركها، بيشتر تحويلش ميگيرين. ميتونيد از مردم شهرستان خوي بپرسيد، كه مقبره شمس تبريزي، چه حال و روزي داره. اونم شمسي كه مولانا را ديوانه كرد.
بگذريم، اين تكه، شايد ربطي نداشت، ولي باعث شد كه حجم نوشته ها بيشتر بشه.
يه سري به وبلاگ من بزن، ميخوام باهم بيشتر آشنا بشيم.
