آنچه میان من و آن مرد گذشت...

مرد‏‏، به آسانی، روی تبسم محوی که داشتم خط کشید

و من

نه برای آنکه جهادی را آغاز کنم

بلکه تنها به دلیل تعجبم با صدای بلند خندیدم.

و مرد، روی صدای بلند خنده‏ام خط کشید.

و جنگ، اینگونه آغاز شد

بی‏آنکه من، خواهان جنگی باشم.

راه رفتم،

روی راه رفتنم خط کشید.

نگریستم، روی نگاه کردنم خط کشید.

سخن گفتم،

روی سخن گفتنم- گرچه چندانکه باید،

زیرکانه و دلیرانه نبود – خط کشید.

روی تمام آهنگهایی که دوست داشتم خط کشید.

روی همه‏ی شعرهای قدیمی و محبوبم خط کشید.

روی تمام نوشته‏هایم، که در آنها، براستی

هیچ چیز به جز عشق کودکانه‏یی

به وطن، وجود نداشت، خط کشید.

و هنوز برای آنکه به گریه بیفتم، بقدر کافی‏، وقت بود.

پس به خورشید نگاه کردم، روی خورشیدم خط کشید.

به زمین زیر پایم نگاه کردم

روی زمینم، زمین مقدسم خط کشید.

و این، کار ما شد، کار بی‏سرانجام ما:

من می‏جستم و می‏یافتم، او، بی‏رحمانه خط می‏کشید.

هنوز برای آنکه به زانو درآیم و التماس کنم، وقت بود.

پس، روی باغی که کشیده بودم خط کشید

و روی طینت رنگ.

روی پرنده‏یی که پرواز داده بودم خط کشید

و روی ذات پرواز

روی گلی که دلشکسته بوییدم خط کشید

و روی ماهیت عطر

و چون عاشق شدم و روی عشقم خط کشید،

فریاد زدم: این دیگر یک مساله‏ی کاملاً شخصی بود.

تو حق نداشتی روی آن خط بکشی.

و او، روی فریادم خط کشید.

تنها در این لحظه بود که به گریه افتادم

و او فرصت یافت که روی گریه‏ام، خطی بکشد.

پس اینگاه

به گرداگرد خویش نگاه کردم

و دیدم که تمام زندگی‏ام را خط‏خطی کرده است.

تنها اگر‏، یک روز صبح به او سلام می‏کردم

روی سلامم خط نمی‏کشید

و چون نکردم، و سکوت کردم

و در سکوت، گذشتم

روی پهنای سکوتم خط کشید؛

خطی که بوی خون می‏داد

و سرانجام

بر ارتفاعی دست یافت

بر ارتفاعی نشست

و از آن ارتفاع، مرا پیروزمندانه نگریست

و پیروزمندانه گفت:

” اینک، تو، هیچ چیز نداری، هیچ چیز.

هیچ چیز ....”

و من، آرام و غمزده گفتم:

برای من، هنوز هم یک رؤیای ژرف مانده است

یک رؤیای بسیار ژرف رنگین،

چیزی که در جنین حافظه، محفوظ است،

چیزی که تو هرگز نمی‏توانی روی آن خطی بکشی،

در هیچ زمانی

و در هیچ مکانی.

و تا چیزکی خط نخورده باقی‏ست

در ارتفاع نیز برای تو عذاب و خشم بسیار است...

یاددارم یک غروب سرد سرد
میگذشت از توی کوچه دوره گرد
دوره گردم دار قالی می خرم
دست اول جنس عالی میخرم
گر نداری کوزه خالی می خرم
کاسه و ظرف سفالی می خرم
اشک دور چشم بابا حلقه بست
عاقبت اهی زد و بغضش شکست
اول سال است و نان در سفره نیست
ای  خدا شکرت  ولی این  زندگیست
بوی نان تازه هوش از ما ربود
اتفاقا مادرم هم روزه بود
صورتش دیدم که لک بر داشته
دست خوش رنگش ترک برداشته
باز اواز درشت دوره گرد
پرده اندیشه ام را پاره کرد
دوره گردم دار قالی می خرم
دست اول جنس عالی میخرم
گر نداری کوزه خالی می خرم
کاسه و ظرف سفالی می خرم
خاهرم بی روسری بیرون دوید
گفت اقا سفره خالی میخری

شاعر رو فراموش کردم امیدوارم خدا منو ببخشه...

خدای خدایان چون در پایان هفتمین روز بر عرش بلند ایستاد و آفرینش خود را دید، هر آنچه اراده کرده بود، بود، اما نبود.

 اعتدال و منطق بر آفرینش چیره بود، خدای خدایان خود رب النوع خرد وعقل نیز بود؛ هر چیز بر مسیر جبر و قانون پایدار بود. همه بود؛ اما نبود.

 پس خدای خدایان اراده بر وجود را کنار گذاشت، از بلندای فرود آمد؛ و در دنیای قانونمند خود جریان یافت، در رگ های حیات، و این هشتمین روز بود.

 عرش خالی شده بود و خدای زمینی، که کودکان او را رب النوع عشق می خواندند، نخواست...نمی خواست تا "بشود". نمی خواست تا "بخواهد".

 اما خدایگان، آفرینش را هفت روزه خواستند، پس بر عرش نشستند ومصحف نگاشتند...

                   توجه توجه؛سرقت از این وبلاگ آزاد است لازم نیست به روی خودتون هم بیارید که از کجا کش میرید ذکر منبع اصلا ضرورتی نداره

                                                                              همه که مث من خل نیستن منبع مطلب رو بنویسن

گله میکرد ز مجنون لیلی
که شده رابطه مان ایمیلی

حیف از آن رابطه ی انسانی
که چنین شد که خودت میدانی

عشق وقتی بشود داتکامی
حاصلش نیست بجز ناکامی

نازنین خورده مگر گرگ ترا
برده یا دات نت و دات ارگ ترا

بهرت ایمیل زدم پیشترک
جای سابجکت نوشتم به درک

به درک گر دل من غمگین است
به درک گر غم من سنگین است

به درک رابطه گر خورده ترک
قطع آنهم به جهنم به درک

آنقدر دلخور از این ایمیلم
که به این رابطه هم بی میلم

مرگ لیلی نت و مت را ول کن
همه را جای OK کنسل کن

OFF کن کامپیوتر را جانم
یار من باش و ببین من ON ام

اگرت حرفی و پیغامی هست
روی کاغذ بنویسش با دست

نامه یک حالت دیگر دارد
خط تو لطف مکرر دارد

خسته از font و ز format شده ام
دلخور از گِردِلی @ (ات) شده ام ….

کرد ریپلای به لیلی مجنون
که دلم هست از این سابجکت خون

باشه فردا تلفن خواهم کرد
هرچه گفتی که بکن خواهم کرد

زودتر پیش تو خواهم آمد
هی مرتب به تو سر خواهم زد

راست گفتی تو عزیزم لیلی
دیگر از من نرسد ایمیلی

نامه ای پست نمودم بهرت
به امیدی که سرآید قهرت ...

(اصغر آقا دات کام)H.KHORSANDI